Letra Sonatorrek Wardruna

Sonatorrek

[1.] Mjok erum tregt
tungu at hrœra
eða loptvætt
ljóðpundara;
esa nú vænligt
of Viðurs þýfi
né hógdrœgt
ór hugar fylgsni.

[2.] Esa auðþeystr,
þvít ekki veldr
hofugligr,
ór hyggju stað
fagnafundr
Friggjar niðja,
ár borinn
ór Jotunheimum,

[3.] lastalauss
es lifnaði
á Nokkvers
nokkva bragi.
Jotuns halsundir þjóta
Náins niðr
fyr naustdyrum.

[4.] Þvít ætt mín
á enda stendr,
hræbarnir
sem hlynir marka;
esa karskr maðr
sás koggla berr
frænda hrørs
af fletjum niðr.

[5.] Þó munk mitt
ok móður hrør
foður fall
fyrst of telja,
þat berk út
ór orðhofi
mærðar timbr
máli laufgat.

[6.] Grimmt vorum hlið,
þats hronn of braut
foður míns
á frændgarði;
veitk ófullt
ok opit standa
sonar skarð,
es mér sær of vann.

[7.] Mjok hefr Ró?n
ryskt um mik,
emk ofsnauðr
at ástvinum;
sleit marr bond
minnar ættar,
snaran þó'tt
af sjolfum mér.

[8.] Veizt, ef þá sok
sverði of rækak,
vas olsmiðr
allra tíma;
hroða vágs brœðr,
ef vega mættak,
fórk andvígr
ok Ægis mani.

[9.] En ek ekki
eiga þóttumk
sakar afl
við sonar bana,
þvít alþjóð
fyr augum verðr
gamals þegns
gengileysi.

[10.] Mik hefr marr
miklu ræntan,
grimmt es fall
frænda at telja,
síðan's minn
á munvega
ættar skjoldr
aflífi hvarf.

[11.] Veitk þat sjalfr,
at í syni mínum
vasa ills þegns
efni vaxit,
ef randviðr
røskvask næði,
unz her-Gauts
hendr of tœki.

[12.] Æ lét flest
þats faðir mælti,
þótt oll þjóð
annat segði,
mér upp helt
of verbergi
ok mitt afl
mest of studdi.

[13.] Opt kømr mér
mána bjarnar
í byrvind
brœðraleysi,
hyggjumk um,
es hildr þróask,
nýsumk hins
ok hygg at því,

[14.] hverr mér hugaðr
á hlið standi
annarr þegn
við óðræði;
þarfk þess opt
of þvergorum;
verðk varfleygr,
es vinir þverra.

[15.] Mjok es torfyndr,
sás trúa knegum
of alþjóð
Elgjar galga,
þvít niflgóðr
niðja steypir
bróður hrør
við baugum selr.

16. Excluded

[17.] Þat's ok mælt,
at engi geti
sonar iðgjold
nema sjalfr ali
enn þann nið,
es oðrum sé
borinn maðr
í bróður stað.

[18.] Erumka þekkt
þjóða sinni,
þótt sér hverr
só'tt of haldi;
burr's Bileygs
í bœ kominn,
kvánar sonr,
kynnis leita.

[19.] En mér fens
í fostum þokk
hrosta hilmir
á hendi stendr;
máka'k upp
jorðu grímu,
rýnnis-reið,
réttri halda,

[20.] síz son minn
sóttar brími
heiptugligr
ór heimi nam,
þanns ek veit
at varnaði
vamma varr
við vámæli.

[21.] Þat mank enn,
es upp of hóf
í Goðheim
Gauta spjalli
ættar ask,
þanns óx af mér,
ok kynvið
kvánar minnar.

[22.] Áttak gótt
við geirs dróttin,
gerðumk tryggr
at trúa hó?num,
áðr vinan
vagna rúni,
sigrhofundr,
of sleit við mik.

[23.] Blœtka því
bróður Vílis,
goðjaðar,
at gjarn séak,
þó hefr Míms vinr
mér of fengnar
bolva bœtr,
ef et betra telk.

[24.] Gó?fumk íþrótt
ulfs of bági
vígi vanr
vammi firða
ok þat geð,
es ek gerða mér
vísa fjandr
af vélondum.

[25.] Nú erum torvelt:
Tveggja bága
njorva nipt
á nesi stendr;
skalk þó glaðr
með góðan vilja
ok óhryggr
heljar bíða.